آنکس که می گفت دوستم دارد عاشقی نبود که به شوق من آمده باشد
رهگذری بود که روی برگهای خشک پاییزی راه می رفت
 صدای خش خش برگها همان آوازی بود
که من گمان میکردم یگوید:دوستت دارم!!

    هرگز به کسی نگاه نکن وقتی قصد دروغ گفتن داری .....هرگز به کسی محبت نکن
   وقتی قصد شکستن   قلبش را داری...هرگز قلبی را قفل نکن وقتی کلیدش را نداری.

    چقدر سخته تو چشمای کسی که قلبتو بهش دادی و به جاش یه زخم همیشگی به دلت داده.
    زل بزنی وبه جای اینکه لبریز از نفرت بشی حس کنی هنوزم دیوونشی و دوستش داری.
    چقدر سخته که دلت بخواد  سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش
     همه ی وجودت له شده.چقدر سخته که تو خیالاتت ساعت ها باهاش حرف بزنی 
      ولی وقتی دیدیش هیچی جز سلام نتونی بگی.چقدر سخته که وقتی پشتت بهشه
                 دونه های اشک گونه تو خیس کنه اما مجبور باشی بخندی.